Κεφάλαιο 7ο:Δισταγμος τελευταιας στιγμης

«Τι έγινε;» άκουσα μια γνώριμη φώνη και γύρισα για να τον ψάξω «Περιμένουμε» απάντησα και του έκανα μια αγκαλία.Έσκυψε να με φιλήσει για γύρισα το κέφαλι στο πλάι με αποτέλεσμα το φιλί να καταλήξει στο μάγουλο μου.Χαιρέτησε την κυρία Στέλλα με μια ζεστή αγκαλία και στην συνέχεια την Χρύσα και τον κύριο Θωμά «Μα καλά τι έγινε;» ρώτησε ο Άρης απευθυμένος σε εμένα και την Χρύσα.Τον ενημερώσαμε με λεπτομέριες τι έπαθε και είδα τα μάτια του που βούρκωσαν και με εκνευρισμό έκατσε στην καρέκλα δίπλα από τον κύριο Θωμά..Πέρασαν αρκετές ώρες και περιμέναμε την Χρύσα να τελειώσει την συζήτηση της με τον γιατρό.Την είδα στο βάθος που πλησίασε και έτρεξα κοντά της. «Έμαθές τίποτα;» την ρώτησα καθώς την πλησίαζα, «πρέπει να γίνουν μια σειρά απο εξετάσεις και θα μας ενημερώσουν για νεότερα,προς το παρόν μπορούμε να την δούμε».Πέρασαν μέσα οι γονείς της και εμείς περιμέναμε έξω ώστε να την δούμε αργότερα «πως είναι;» ρώτησε η Χρύσα ενώ έβγαιναν απο το δωμάτιο οι γονείς της «Μια χαρά μου φάνηκε» είπε ο κύριος Θωμάς με ενθουσιασμό και ένα χαμόγελο σχηματήστηκε στο πρόσωπο μου. «Μπορούμε να την δούμε και εμείς;» ρώτησε ο Άρης και η κυρία Στέλλα μας άφησε με χαρά να περάσουμε μέσα. «που είστε ρε όργια; Εχώ βαρεθεί εδώ μέσα τόσες ώρες» είπε η Αναστασία και ανασηκώθηκε λίγο από το κρεβάτι «ρε θα σε σκοτώσω το ορκίζομαι..» της είπα καθώς πλησίασα και άνοιξα τα χέρια μου να την αγκαλιάσω «χαλάρωσε ρε φονιά» είπε και άρχισε να γελάει «ναι- ναι γέλα..ξέρεις πόσο μας τρόμαξες;» της έδωσα ένα φιλί και απομακρύνθηκα ώστε να την δουν η Χρύσα και ο Άρης. «Είσαι καλά ρε φρικίο;» της είπε ο Άρης για να ελαφρίνει κάπως την ατμόσφαιρα «πραγματικά ρε παιδιά νιώθω καλά,γιατί με κρατάνε;» «πρέπει να κάνεις κάποιες εξετάσεις ρε Αναστασία» της είπε η Χρύσα με τόνο σαν να την μαλώνει και η Αναστασία της έβγαλε τη γλώσσα.Μείναμε λίγο ακόμη μαζί της και μετά ήταν φανερό πως χρειάζεται ύπνο «είσαι κουρασμένη καλύτερα να πηγαίνουμε εμείς..» είπε ο Άρης και σηκώθηκε, «αντέ ρε..καθήστε λίγο» παρακάλεσε η Αναστασία και το κάτω χείλος της κύρτωσε «χρειάζεσαι ύπνο ρε Αναστασία,και αύριο εδώ θα ήμαστε» είπε η Χρύσα και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.Την χαιρέτησα με την σειρά μου και περάσαμε έξω. «Παιδία πηγαίνετε να κοιμηθήτε είστε χάλια» είπε η κυρία Στέλλα και σηκώθηκε να μας χαιρετήσει «όχι όχι θα μείνουμε» είπα και την ακούμπησα στον ώμο «θα πάτε να ξεκουραστήτε,και αύριο μέρα είναι» επέμενε και δεν μπορούσαμε να της αρνηθούμε «αύριο θα καθήσουμε εμείς το βράδυ» είπε ο Άρης και της έκανε μια αγκαλιά.Βγήκαμε απο το νοσοκομείο και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο του Άρη «Χρύσα θα έρθεις σε εμένα έτσι;» την ρώτησα καθώς μπαίναμε μέσα «όχι μωρέ ένταξυ...έχω κλειδιά από το σπίτι της Αναστασίας» είπε και έκλεισε την πόρτα «σίγουρα; Αν θες έλα σε εμένα..» επέμενα για άλλη μια φορά «όχι ρε...που θα χωρέσουμε όλοι..θα πάω στης Αναστασίας» «όταν λες όλοι;» την ρώτησα και γύρισα πίσω να την κοιτάξω «εε εγώ,εσύ ο Άρης» και μου χαμογέλασε «ο Άρης δεν θα έρθει» της απάντησα με σοβαρό ύφος και τότε ο Άρης γύρισε να με κοιτάξει «όχι θα  έρθω» είπε και ξανά γύρισε την προσοχή του στο δρόμο «δεν θα έρθεις» του απάντησα με ένα τόνο φανερά εκνευρισμένο «κι όμως...θα έρθω» είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που πραγματικά με έκανε να λιώσω «εε ηρεμήστε..εγώ θα πάω στης Αναστασίας και έσεις θα πάτε στο σπίτι σου Αννέτα...τέλος συζήτησης» ξεφύσηξα και δεν απάντησα γιατί πραγματικά δεν είχα όρεξη να το συνεχίσω όλο αυτό. «Θα περάσουμε το πρωί να σε πάρουμε» της είπα καθώς κατέβαινε από το αυτοκίνητο «θα σας περιμένω...καληνύχτα» «καληνύχτα» απαντήσαμε και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου. «Πως την είδες;» με ρώτησε καθώς μπαίναμε μέσα «Καλά..πολύ καλά» είπα και πήγα στην κουζίνα και τον άκουσα που με ακολούθησε «τώρα έτσι θα είσαι;» είπε και ήρθε από πίσω μου αγκαλιάζοντας με από τη μέση χαμηλά «πως έτσι;» του είπα απότομα και τραβήχτικα να πάω στο ψυγείο «ξέρεις πως..» είπε και με κοίταξε στα μάτια «Άρη...απλά δεν είμαι πολύ καλά» του είπα και γύρισα πάλι την προσοχή μου στο ψυγείο,ψάχνοτας το μπουκάλι με το νέρο.Μόλις το βρήκα και γύρισα προς τον πάγκο είδα πως δεν ήταν στη κουζίνα. Δεν του άξιζε αυτή η συμπεριφορά μου, του είχα πει πως θα προσπαθούσαμε και σίγουρα αυτή η στάση μου δεν είχε κανένα δίγμα προσπάθειας.Πήγα στο σαλόνι να τον βρω για να επανορθώσω, χωρίς όμως να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου.Καθόταν στον καναπέ και πλησίασα.Έκατσα πάνω του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρο απο την μέση του. «Πριν ήσουν όλο μούτρα και τώρα με καβαλάς;» είπε και γέλασε «σκάσε» κατάφερα να πω και άρχισα να τον φιλάω.Ένιωσα κατευθείαν τη γλώσσα του ζεστή μέσα στο στόμα μου και μου είχε λείψει αυτή η ήρεμη και γεμάτη ζεστασία. Κατέβασα τα χείλια μου χαμηλά στο πιγούνι του και ήστερα στο λαιμό του. «Θα με τρελάνεις..» τον άκουσα να λέει με δυσκολία,αλλά δεν έδωσα σημασία και συνέχισα αυτό που είχα αρχίσει.Σήκωσα το κεφάλι μου για να ψάξω πάλι τα χείλη του όμως πριν προλλάβω έπιασε τα μαλλιά μου τα στερέωσε στον αρίστερό μου ώμο και άρχισε να με φιλάει στην δεξιά μεριά του λαιμού μου.Τέμπωσα το κεφάλι μου πίσω,έκλεισα τα μάτια και αφήσα τον εαυτό μου ελεύθερο να νιώσει το κάθε φίλι,το κάθε χάδι.Με μια κίνηση τράβηξα την μπλούζα του,του την έβγαλα και την άφησα δίπλα στην πλάατη του καναπέ.Έκανα το ίδιο και με την δικιά μου, άκουσα ένα βάρυ αναστεναγμό να βγαίνει απο τα χείλη του και του χαμογέλασα.Με φίλησε για άλλη μια φορά με τόσο πάθος και ένταση που είχα παραδωθεί πλέον στα χέρια του χωρίς κανένα δισταγμό.Τα χέρια του ταξίδεψαν από τους μηρούς μου στην πλάτη μου και ένιωσα τα δάχτυλα του που άνοιξαν το σουτιέν μου.Το κεφάλι του κατέβηκε από το λαιμό μου στο στήθος μου και τότε ξαφνικά πάγωσα.Δεν ξέρω γιατί,ούτε πως,αλλά οι εικόνες από το προηγούμενο βράδυ έκαναν την εμφάνιση τους στο πίσω μέρος του μυαλό μου.Πίεσα τον εαυτό μου να μη δώσει ιδιαίτερη σημασία και έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά του,ενώ ακόμη χάριζε φιλιά στο λαιμό και στο στηθος μου. «Άρη..» κατάφερα να πω με βαρια ανάσα «τι;» τον άκουσα να λέει καθώς τα δάχτυλα του κατευθύνθηκαν στον ώμο μου «σταμάτα...» του είπα και έκλεισα σφυχτά τα μάτια μου, «γιατί;» είπε καθώς άφησε την τιράντα από το ήδη ανοιγμένο σουτιέν μου να γλιστρίσει από τον ώμο μου «δε μπορω..» και ένιωσα για άλλη μια φόρα τα χείλη του στο στήθος μου.Τόσο ανάμυκτα συνεσθήματα μαζί, που δε μπορούσα να καταλάβω πιο είναι σωστό και πιο λάθος.Ένω ένιωθα κάθε κύτταρο του κορμίου να θέλει να συνεχίσω και ήδη ένιωθα αρκετά ερεθισμένη,οι εικόνες που πλέον είχαν πλυμμηρίσει στο μυαλό μου με διέταζαν να σταματήσω και να αηδιάζω ταυτόχρονα.Συνέχισε να με φιλάει και έμεινα λίγο ακόμη έκει κοκαλωμένη χωρίς να αντιδράσω. Πρέπει να προσπαθήσω,διέταξα τον εαυτό μου και πήρα το πρόσωπο του στα χέρια μου και άρχισα να τον φιλάω με γρήγορες και αποφασηστικες κινήσεις,δαγκώνοντας και γλίφωντας με μανία τα χείλη του.Πριν προλλάβω να το καταλάβω έριξε και την άλλη τιράντα μου στο πλάι.Με άλλη μια βιαστική κίνηση έπιασα το σουτιέν και το πέταξα κάτω.Έσκυψε χαμηλά και το κεφάλι του χάθηκε ανάμεσα στο στήθος μου.Οι εικόνες τότε γίνανε πιο έντονες,και χωρίς να το θέλω ένα δάκρυ έφυγε από το μάτι μου.Μόλις ένιωσα τα χείλη του γύρο από την αριστερή μου ρόγα τράβηξα απότομα το κεφάλι του από τα μαλλιά προς τα πίσω.Πήρα μια βαθιά ανάσα ένω ήμουν ακόμη καθησμένη πάνω του και γύρισα να τον κοιτάξω «συγνώμη..» κατάφερα να πω και κατέβηκα από πάνω του με γρήγορες κινήσεις.Βολεύτικα δίπλα του και περίμενα υπομονετικά να σταθεροποιηθεί η ανάσα του ώστε να καταφέρει να μιλήσει. «Δε πηράζει..» είπε μόλις συνηλθέ και χάιδεψε το μάγουλο μου. «Δε μπορω..» του είπα άλλη μια φορά και κατέβασα το κεφάλι μου «σου είπα..δεν πηράζει» είπε και σήκωσε με το χέρι του το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω.. «την επόμενη φόρα..» είπε και μου χαμογέλασε τόσο γλυκά που δεν μπόρεσα να αντισταθω και χαμογέλασα και εγώ.Σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο,πριν προλλάβω να τον ακολουθήσω είχε γυρίσει πίσω με ένα σεντόνι και ένα μαξιλάρι στα χέρια του «τι κάνεις;» τον ρώτησα,καθώς άρχισε να στρώνει στον άλλο καναπέ «ετοιμάζω για να κοιμηθώ» είπε και μου χαμογέλασε «δε θα κοιμηθείς μαζι μου;» τον ρώτησα όσο πιο ναζιάρικα μπορούσα και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου «δε θες να κοιμηθεις μόνη σου;» «όχι! Σε θέλω δίπλα μου..» κατάφερα να πω και έσκυψα το κεφάλι μου.Ξάπλωσε στο καναπέ και τον πλησίασα.Άνοιξε την αγκαλιά του και κούρνιασα μέσα μέσα της,έχωντας κολλήσει το σώμα μου πάνω στο δικό του. «Δε ντύνεσαι καλύτερα;» είπε και τότε θυμήθηκα πως ήμουν γυμνή στο πάνω μέρος του σώματος «ωχ» είπα και σηκώθηκα.Έβαλα βιαστικά το σουτιέν μου και άρχισα να ψάχνω την μπλούζα μου «που είναι η μπλούζα;»  «δε πηράζει ας την μπλούζα...αρκεί που έβαλες το σουτιέν,δεν μου είναι εύκολο να κοιμάμαι δίπλα σου όταν είσαι έτσι..» είπε και μου έκλεισε το μάτι πονηρά.Ένιωσα τα μάγουλα μου που βάφτικαν κόκκινα,τον πλησίασα και βολεύτικα για άλλη μια φορά στην αγκαλιά του.Μου χάιδευε τα μαλλιά,που και που ένιωσα και χάδια στον ώμο μου άλλα και μερικά φιλιά στο μετωπό.Έκλεισα τα μάτια μου και γρήγορα βυθίστηκα στον ύπνο που είχα τόση ανάγκη μετά από την μεγάλη και κουραστική μέρα.

Ξύπνησα και τα μάτια μου έπεσαν βιαστικά στο ρολόι πάνω στον τοίχο. «Άρη..πήγε δέκα» είπα και τεντώθηκα, «Άρη!» τον σκούντηξα και τον είδα που κουνήθηκε «ξύπνα πήγε δέκα» είπα για άλλη μια φορά και άφησα ένα φιλί στα χείλια του. «Θα κάνεις καφέ;» τον άκουσα να λέει καθώς χασμουριώταν και τεντωνόταν.Έφτιαξα τους καφέδες και γύρισα στο σαλόνι «Ρε Άρη σήκω σου λεω...πήγε 10 άντε» δεν είδα καμιά αντίδραση και τον πλησίασα εκνευρισμένη.Τότε ξαφνικά σήκωσε τα χέρια του,με τράβηξε και έπεσα πάνω του.Άρχισε να με φιλάει και δε μπόρεσα να αντισταθώ. «Γιατί το κάνεις τώρα αυτό...σε παρακαλώ σήκω...» άφησα ένα τελευταίο φιλί στα χείλη του και απομακρύνθηκα να τον κοιτάξω «πως κάνεις έτσι ρε Αννέτα,θα σηκωθώ» «δεν θέλω να αργήσουμε,έχουμε να πάμε στην Αναστασία» του είπα και σηκώθηκα πάνω «πάω να ντύθω,μέχρι να γυρίσω να έχεις τελειώσει με το καφέ σου» του είπα και κατευθύνθηκα πως το δωμάτιο.Ετοιμάστηκα βιαστηκά φορώντας ένα σκούρο τζιν και μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα με κάπως βαθύ ντεκολτέ. «έτοιμος;» τον ρώτησα καθώς πήγαινα προς την πόρτα.Τα μάτια του κόλλησαν λίγο χαμηλά και γέλασα «λοίπον;» είπα και περίμενα λίγο ακόμη «έτοιμος!» είπε και σηκώθηκε απότομα απο τον καναπέ.
«Καλημέρα παιδιά!» «καλημέρα..τι κάνεις;» ρώτησα την Χρύσα και γύρισα πίσω για να την κοιτάξω «κάλα,έσεις;» και με κοίταξε με νόημα «κάλα» απάντησα και της χαμογέλασα ώστε να καταλάβει ότι δεν είχε γίνει τίποτα το ανησιχιτικό.Μου χαμογέλασε και γύρισε το κεφάλι προς το παράθυρο.Φτάσαμε και παρκάραμε λίγο πιο πέρα από το νοσοκομείο. «Ακόμη εδώ είστε;» ρώτησα τη μαμά της Αναστασίας και έσκυψα να της δώσω ένα φίλι «ναι Αννέτα μου..που να πάμε;» «να πάτε σπίτι..δεν υπάρχει λόγος να είστε εδώ,ήρθαμε εμείς και η Αναστασία είναι πολύ καλύτερα» είπε ο Άρης και την αγκάλιασε «όχι δε πηράζει» επέμενε η μαμά της Αναστασίας και στεναχωρέθηκα γιατί ήταν σε μαύρα χάλια από την κούραση. «Πηράζει! Λοιπόν κύριε Θωμά πάρτε την γυναίκα σας και πάτε να ξεκουραστήτε λίγο,θα ήμαστε εμείς εδώ,έρχεστε πάλι το απόγευμα» είπε η Χρύσα καθώς τραβούσε το χέρι του κύριου Θωμά για να σηκωθεί «σίγουρα βρε παιδιά,αν έχετε κάποια δουλειά δε χρειάζεται να κάθεστε εδώ» είπε ο μπαμπάς της Αναστασίας καθώς σηκώθηκε δυσταχτικά «καμία δουλειά δεν έχουμε,άντε-άντε μπάνιο και μετά νανί» είπε η Χρύσα και επιτέλους άκουσα την μαμά της Αναστασίας να γελάει. «Γεια σας παιδιά,τα λέμε το απόγευμα..» «γεια σας» χαιρετήσαμε όλοι μαζί και μπήκαμε στο δωμάτιο της Αναστασίας...