Σημείωση: Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην καλή μου beta, γιατί με αυτό το κεφάλαιο ξεκίνησε η συνεργασία μας!  Emy+Robert για΄σένα μικρό μου!!!!   <3





POV Μπέλλα

Όλα πήγαιναν τόσο καλά και έπειτα από λίγο χάλασαν μέσα σε ένα λεπτό. Ήμουν σίγουρη πως μετά τη θεαματική μου συμμετοχή στο μάθημα, ο Μέισεν θα είχε στρέψει την προσοχή του αποκλειστικά σε εμένα, και πράγματι είχα δίκιο. Το βλέμμα του δεν μπορούσε να δραπετεύσει στιγμή από το δικό μου, όμως πάντα με μια δόση συγκράτησης. Για να είμαι ειλικρινής, αυτό ήταν κάτι που με τρέλαινε, διότι φαινόταν ξεκάθαρα πως ο καημένος έκανε τρομερές προσπάθειες για να το πετύχει. Επομένως, και μόνο αυτό οδηγούσε στο εξής:  - ήταν πλέον θέμα χρόνου να μπλεχτεί στον ιστό μου-.

 

Για να είμαι ειλικρινής, αυτό ήταν κάτι που με τρέλαινε, διότι φαινόταν ξεκάθαρα πως ο καημένος έκανε τρομερές προσπάθειες για να το πετύχει. Επομένως, και μόνο αυτό οδηγούσε στο εξής:  - ήταν πλέον θέμα χρόνου να μπλεχτεί στον ιστό μου-.

Τότε λοιπόν, ήρθε η καταστροφή! Εκείνη η εκνευριστικά όμορφη ξανθιά έκανε την είσοδο της και χάλασε το καλοστημένο σχέδιό μου σαν φύσημα πάνω σε έναν πύργο από τραπουλόχαρτα. Αυτό που με εξόργισε περισσότερο ήταν η άγνοια που είχα για την ύπαρξη της. Μέσα μου είχα την εντύπωση πως αυτός ο άντρας δε θα μπορούσε να κρατήσει κάποιου είδους σχέση, γιατί πολύ απλά σαν χαρακτήρας ήταν τόσο κλειστός, όπως ένας παρθενικός υμένας!

Βέβαια αυτό για μένα δεν ήταν ιδιαίτερο πρόβλημα. Επάνω του δε με γοήτευσε μόνο το θανάσιμα σέξυ σώμα του, αλλά και ο τρόπος που κινούνταν,που μιλούσε, που με κοιτούσε. Μπορώ να πω με σιγουριά πως ήταν κάτι παραπάνω από ένα όνομα στη λίστα μου. Ένιωθa πως αυτός ίσως είχε τη δύναμη να με αντέξει  και στην καλύτερη τον περιπτώσεων να με καταλάβει.

                                                                             

                                                                      ~*~

Κοίταξα το ρολόι μου παρατηρώντας πως είχαν περάσει ήδη δέκα λεπτά από τις δώδεκα και μια πικρή στεναχώρια ήρθε και έκατσε στο λαιμό μου. Μέσα μου πίστευα ή ακόμη καλύτερα ήθελα να πιστεύω, πως δε θα με απογοήτευε και θα ερχόταν.

 

    Μετά από είκοσι λεπτά αναμονής περίπου, η  αυτοπεποίθησή μου είχε χαθεί και είχε αντικατασταθεί από θυμό, από πολύ θυμό. Περπάτησα μέχρι το τέλος του δρόμου νιώθοντας τα μάτια μου υγρά. Έσφιξα τα δόντια μου για να κρατήσω την οργή μου, όταν μια φιγούρα πετάχτηκε μπροστά μου και όλος ο θυμός εξαφανίστηκε κατευθείαν με μαγικό τρόπο.

«Ήρθες !» είπα με έντονο ενθουσιασμό τη στιγμή που έφτασε μπροστά μου, κάτι για το οποίο μετάνιωσα γρήγορα.  «Ναι, συγγνώμη που άργησα, περίμενα τη Ρόζαλι να κοιμηθεί», απολογήθηκε και πέρασε νευρικά το χέρι του μέσα στις χάλκινες τούφες του. «Δεν σε αφήνει να κυκλοφορείς μόνος;» τον ρώτησα σαρκαστικά καθώς αρχίσαμε να περπατάμε στο πέτρινο δρομάκι. Δεν απάντησε, παρά μόνο ξεφύσησε  εστιάζοντας στο απόλυτο σκοτάδι του δρόμου.

Περπατούσαμε αρκετή ώρα αμίλητοι, χωρίς να ανταλλάσσουμε μια κουβέντα. Μπορώ να πω πως δεν με πείραξε καθόλου, αλλά αντιθέτως μου άρεσε αυτή η σιωπή που επικρατούσε. Ήταν κάτι περισσότερο από μαγική. Τελικά, έχουν δίκιο όσοι λένε πως η σιωπή πολλές φορές λέει πιο πολλά από το λόγο. «Λοιπόν, γιατί μου ζήτησες να συναντηθούμε εκτός σχολείου;» Η φωνή του έσπασε τη σιγή, την ώρα που βρήκαμε ένα ήσυχο σημείο χωρίς κόσμο και καθίσαμε στο γρασίδι.

«Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό..» του απάντησα ειλικρινά και άφησα τα μάτια μου να χαθούν στα δικά του. Το πρόσωπό του ζάρωσε από την περιέργεια και κατάλαβα πως αυτό δεν του ήταν αρκετό. «Απλώς ήθελα να σε δω..» συμπλήρωσα και ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά την πλάτη μου, ύστερα από αυτή την αποκάλυψη..

«Μπέλλα, νομίζω πως έχεις παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου, όμως πρέπει να το καταλάβεις! Είμαι ο καθηγητής σου και με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση με αυτά που κάνεις. Τι θα γίνει αν μας δει κάποιος;» Το βλέμμα του πλανήθηκε τριγύρω σαν να εξέταζε το μέρος και έπειτα έστρεψε την προσοχή του πάλι σε εμένα.

«Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αυτό! Άλλωστε, φαντάζομαι πως ο Τζάσπερ σου έχει ήδη μιλήσει για μένα. Αυτός ο ξερόλας δε θα σταματήσει ποτέ να διαφθείρει το όνομα μου! Πιθανόν θα έχει προλάβει να σε ενημερώσει πως: ό,τι θέλω, θα πρέπει να το αποκτήσω, αλλιώς δεν θα ηρεμήσω». Δεν κατάφερα να κρύψω την αντιπάθεια μου για τον Τζάσπερ, όμως εκείνος το είχε επιλέξει αυτό. Μετά από ένα βράδυ που περάσαμε μαζί στο σπίτι του, έγινε πολύ ψυχρός και απόμακρος και μάλιστα προσπαθούσε να επηρεάζει διάφορα άτομα από τον περίγυρό μου και να τους στρέφει εναντίον μου.

«Οι άνθρωποι δεν είναι κτήματα για να τους έχεις στην κατοχή σου Μπέλλα, κατάλαβε το!» Οι λέξεις βγήκαν σαν βρισιές από το στόμα του και φαινόταν ολοκάθαρα πως είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε: «...είσαι τόσο μικρή για να έχεις τέτοια κρίση σε αυτού του είδους τα θέματα. Κάνε υπομονή και είμαι σίγουρος ότι θα βρεις κάποιον που να σε ολοκληρώνει, που να είναι το άλλο σου μισό».

«Εσύ το έχεις βρει το άλλο σου μισό στο πρόσωπο της ξανθιάς φίλης σου;» Τον ρώτησα αιφνίδια και τον είδα που σάστισε στο άκουσμα της ερώτησής μου. Δίστασε για λίγα δευτερόλεπτα σαν να σκεφτόταν τι θα μπορούσε να πει και μετά απάντησε με σταθερή φωνή: «Νομίζω πως ναι. Τη Ρόζαλι τη γνωρίζω αρκετά χρόνια, μάλλον με ξέρει καλύτερα από τον καθένα». Στη φωνή του υπήρχε ένας τόνος αμφιβολίας που όπως ήταν φανερό, δεν κατάφερε να τον κρύψει.

 

«Και αυτό είναι αρκετό για να καταλάβεις πως είναι το άλλο σου μισό; Όταν έμενα στην Ευρώπη, ένας άνθρωπος  με τον οποίο είχαμε δεθεί πολύ, μου είχε πει πως όταν ερωτεύεσαι παίρνει φωτιά ολόκληρο το σύμπαν..» Στο μυαλό μου έτρεξε κατευθείαν ο Τζέιμς και μια μελαγχολία με σκέπασε. Δεν ήταν εμφανίσιμος, δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο επάνω του, όμως η Γαλλική καταγωγή του, του προσέδιδε μια σοφία και γνώση στα θέματα του έρωτα, που ήταν αδύνατον να μην σου τραβήξει την προσοχή. Ένιωσα ένα κομμάτι μου να διαμαρτύρεται που τον έχασα τόσο άδοξα, όμως κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια να μη με πάρει από κάτω η θύμηση αυτή και να μη χάσω την συγκέντρωσή μου σε εκείνα τα σμαραγδένια μάτια.

«Παίρνει φωτιά το σύμπαν...» μονολόγησε και ένα θλιμμένο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του. «Δεν νομίζω να έχω νιώσει κάτι σαν κι αυτό με την Ρόζαλι..» συμπλήρωσε και τα μάτια του έκαψαν τα δικά μου. «...πάντως χωρίς αμφιβολία την αγαπάω».

Η ζήλεια άρχισε να σκαλίζει πάλι την καρδιά μου και ήμουν έτοιμη του ορμήσω και να ακουμπήσω  τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Κάτι τέτοιο όμως θα κατέστρεφε εκείνη την ιδιαίτερη συζήτησή μας, την οποία πρέπει να παραδεχτώ πως την είχα ανάγκη. Δεν θυμάμαι από πότε είχα να επικοινωνήσω με κάποιον τόσο αληθινά και να του δείξω τον πραγματικό μου εαυτό.

«Δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση, όμως όπως είπες κι εσύ, ο Τζάσπερ μου έχει μιλήσει για εσένα και τον τρόπο που...χειρίζεσαι τους άντρες. Γιατί το κάνεις αυτό; Δεν μπορείς να...περιμένεις, μέχρι να συναντήσεις κάποιον που...θα κάνει το σύμπαν να πάρει φωτιά...;» Δυσκολεύτηκε να κάνει αυτή την ερώτηση και αυτό μάλλον οφειλόταν στο γεγονός ότι φοβόταν για την απάντηση που θα έπαιρνε.

 

Πραγματικά αναρωτιόμουν πως θα αντιδρούσε αν άκουγε πως ο άντρας που έβαλε φωτιά στο σύμπαν μου ήταν αυτός. Ήταν δύσκολο ακόμη και για εμένα να το παραδεχτώ, όμως με τον Έντουαρντ ήταν αλλιώς. Ο Τζέιμς είχε αφήσει ανοιχτές πληγές στη καρδιά μου και για να αντέξω τον πόνο έριξα πάνω ό,τι πρόχειρο πάπλωμα βρήκα για να τις κρύψω και να μην τις βλέπω. Αυτές, όπως ήταν φυσικό, με τον καιρό μεγάλωσαν και μολύνθηκαν.Από τη μέρα όμως που είδα τον Έντουαρντ, τις ένιωσα σιγά και βασανιστικά να επουλώνονται, να γιατρεύονται, να κλείνουν.

«Νομίζω πως δεν χρειάζεται να περιμένω, νιώθω πως τον βρήκα», του είπα και του χάρισα το πιο όμορφο χαμόγελό μου για να προλάβω τα δάκρυα πριν κυλήσουν. «Αν εννοείς εμένα Μπέλλα, πρέπει να σου πω πως κάνεις λάθος», μου είπε και η ματιά του έφυγε από τη δικιά μου. Άπλωσα το χέρι μου και άγγιξα μαλακά το μάγουλό του προστάζοντάς τον να με κοιτάξει. «Κοίτα με στα μάτια και πες μου πως είναι λάθος!» Τον παρακάλεσα  πλησιάζοντας το πρόσωπό μου στο δικό του.

Με κοίταξε με μάτια που έκαιγαν,   που με παρακαλούσαν να σταματήσω εκείνη τη στιγμή αυτό που είχα προκαλέσει, όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Είχα φτάσει τόσο κοντά και δεν επρόκειτο να τα παρατήσω σε καμία περίπτωση. «Μπέλλα..., μην το κάνεις τόσο δύσκολο, σε παρακαλώ...» Ψυθύρησε με τη ζεστή του ανάσα να χτυπά το πρόσωπό μου. «Δεν θέλω να είμαι μόνη μου, κουράστηκα...», κατάφερα να πω και πλέον τα δάκρυά μου έλουζαν τα καυτά μάγουλά μου. Άπλωσε το χέρι του διώχνοντας τα περισσότερα  και άρχισε σιγά-σιγά να με πλησιάζει. 

Ο πόθος φούντωνε μέσα μου όλο και περισσότερο, ενώ ερχόταν πιο κοντά. Τα χείλη του ακούμπησαν δειλά τα δικά μου. Λίγα δευτερόλεπτα ευχαρίστησης και ευτυχίας ήταν αυτό που επιζητούσα. Ζεστά και υγρά χείλη κινούνταν απολύτως συγχρονισμένα μαζί με τα δικά μου, ενώ τα χέρια του δεν ξεκολλούσαν από τα μουσκεμένα μάγουλά μου. Τοποθέτησα τα χέρια μου στα μαλλιά του και άρχισα με απαλές κινήσεις να τον χαϊδεύω.

 

Σταμάτησε το φιλί και μαζί του σταμάτησε και η καρδιά μου. Είχα καιρό να αισθανθώ τα πόδια μου να κόβονται για χάρη ενός φιλιού, η καρδιά μου να σταματάει, και τα χέρια μου να τρέμουν ελαφρά. «Αυτό είναι αρκετό;», με ρώτησε με ένα χαμόγελο που με έκανε να βεβαιωθώ για τις πράξεις του. «Είναι..» κατάφερα να πω και χαμογέλασα όσο πιο αληθινά μπορούσα.

Μπορεί ο αρχικός σκοπός μου σε εκείνη τη συνάντηση να ήταν το να τον ρίξω στο κρεβάτι μου, όμως στην πραγματικότητα είχα κερδίσει κάτι περισσότερο από μια νύχτα πάθους.Είχε γίνει η αρχή για να γίνει αποκλειστικά και αμετάκλητα, δικός μου.

Έντουαρντ  POV

Όλες η λέξεις ήταν τόσο λίγες για να περιγράψω το βράδυ που πέρασα με την Μπέλλα. Είχα πέσει έξω για αυτό το κορίτσι και μάλιστα μετά, έφτασα στο σημείο να  ντρέπομαι και μόνο για τις άσχημες σκέψεις που έκανα σχετικά με εκείνη. Μου είχε μιλήσει τόσο ανοιχτά και με ειλικρίνεια, που η αλήθεια είναι πως σοκαρίστηκα, μη περιμένοντας τέτοια αντιμετώπιση από μέρους της.

Μου ανέφερε πως όταν ερωτεύεσαι παίρνει φωτιά το σύμπαν, κάτι που η ίδια, χωρίς αμφιβολία είχε καταφέρει να κάνει σε μένα. Είχε ανάψει μια φωτιά καίγοντας κάθε τι σε σχέση με την καθημερινότητά μου. Κατάφερε να καταστρέψει ακόμη και το δέσιμο που είχα με την σχέση μου. Έφτασα σε σημείο να κάνω έρωτα με τη Ρόζαλι και να σκέφτομαι εκείνη! Να κοιμάμαι και να βλέπω τα σοκολατένια μάτια της να με κοιτάνε προκλητικά!

Μου εκμυστηρεύτηκε πως κουράστηκε να είναι μόνη και αυτόματα αναρωτήθηκα αν κι εγώ ήμουν μόνος. Είχα γύρω μου άτομα που με αγαπούσαν, τον καλύτερό μου φίλο τον Έμετ, την θεία μου Έσμι, την Ρόζαλι και τους γονείς της που μου στάθηκαν σαν να ήμουν παιδί τους.  

Πάντα όμως είχα ένα κενό στην ψυχή μου, πάντα ένιωθα ότι αγαπούσα τη Ρόζαλι, όμως βαθιά μέσα μου ήξερα πως πλέον ήταν μια συνήθεια που δεν μπορούσα να αποβάλλω. Την είχα ανάγκη και μέχρι πριν λίγο καιρό δε μπορούσα να φανταστώ μια μέρα που θα άνοιγα τα μάτια μου και δεν θα την αντίκριζα στο πλάι μου. Για την ακρίβεια, θα τρελαινόμουν και μόνο στη σκέψη! 
 
Όμως από τότε που γνώρισα την Μπέλα, ήθελα τόσο πολύ αυτή που θα ήταν δίπλα μου , να ήταν εκείνη. Μετά από εκείνο το φιλί άλλαξαν τόσα πολλά μέσα μου, και έβλεπα καθαρά πως ήταν γραφτό πλέον να γίνει δική μου κι εγώ να γίνω δικός της.

Ήξερα καλά πως όλο αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι έχασα τους γονείς μου μικρός κι έτσι ένιωσα τι σημαίνει να είσαι μόνος. Η Έσμι μπορεί να έκανε αρκετά πράγματα για εμένα, μπορεί να μου φέρθηκε σαν μάνα όταν ανέλαβε αποκλειστικά την ανατροφή και το μεγάλωμά μου, όμως υπήρξα τόσο αχάριστος και μάλιστα δεν το παραδεχόμουν.


  Όλα αυτά που έκανε για μένα, δεν ήταν αρκετά στα τότε παιδικά μου μάτια, ήθελα τη μητέρα μου και τον πατέρα μου μαζί μου, γιατί δεν είχα προλάβει να τους χορτάσω.Παρ’ όλα αυτά, χρωστούσα πολλά ευχαριστώ στη θεία μου, επειδή αναμφίβολα, ό,τι είχα καταφέρει να κάνω έως τότε, το όφειλα σε εκείνη.
 

 

Και μετά από όλες αυτές τις σκέψεις, κατέληξα στο συμπέρασμα πως με την Μπέλλα μας έδεναν οι ίδιες πληγές, ήμασταν μόνοι, αναζητούσαμε το άλλο μας μισό για να γεμίσουμε τα κενά που μας βάραιναν.Πέρα από το ελκυστικό κομμάτι που αμέσως όταν την έβλεπα ένιωθα να σκληραίνω, αισθανόμουν λες και είχα την υποχρέωση να την προστατέψω, να την κρατήσω δέσμιά μου και να μην την αφήσω να φύγει ποτέ από εκεί. Ω ναι! Έχω την υποχρέωση να την ερωτευτώ αλλά και να την αγαπήσω! 

Πρώτα για αυτήν και έπειτα για εμένα. Πρέπει  να βγω από το θέατρο που παίζω καθημερινά, παριστάνοντας τον πιο ευτυχισμένο άνδρα στη γη, με τη γυναίκα μου και στρωμένη μου δουλειά! Πρέπει γαμώτο να τολμήσω, να κάνω κάτι που είναι έξω από τον εαυτό μου, διότι μόνο τότε θα σωθώ από τη φυλακή που εγώ ο ίδιος με υποχρέωσα να ζω.

Ήμουν τελικά έτοιμος να το διακινδυνεύσω.